Temat dojrzewał od dłuższego czasu, a ponieważ w czerwcu mieliśmy przeprowadzkę, to uznałam, że jest to idealny moment by zacząć. Postanowiłam wyrzucić większość zabawek moich dwóch córek. I zostawić tylko 17.
Robienie tak, „jak Ci serce matki podpowiada” jest mocno przereklamowane. No ale mówię to ja – matka bez instynktu macierzyńskiego. Z drugiej strony – jako psycholog wiem, że często nasze odruchowe reakcje bywają fatalnie błędne.
Nikt tak dobrze nie zna wszystkich wad chustowania jak rodzice z dwójką dzieci, ale bez żadnego wózka. Dlatego dzisiaj chciałam szczerze i bez lukru opisać wszystkie trudności związane z noszeniem dziecka w chuście.
Chciałabym się dzisiaj zająć fałszywymi informacjami dotyczącymi chustowania, które krążą w internecie i powodują, że młodzi rodzice nie biorą nawet pod uwagę chusty jako alternatywy dla wózka.
Aneta i Michał mają roczną córkę. Córa każdej nocy budzi się o 3 i uznaje, że ona się teraz będzie bawić. Zasypia o 6. Co robią rodzice? O 3 wzywają matkę Michała, która mieszka klatkę obok. Babcia przychodzi bawić się z małą, a potem wraca do domu. I tak co noc.
Chustowałam dwójkę dzieci, ale szczerze powiem, że nie znam wszystkich sposobów motania. 90% czasu nosiłam obie w „kieszonce”. No ale dzięki temu jestem mistrzem świata i okolic wiązania kieszonki. A że jest to idealne wiązanie dla noworodka, to istnieje duża szansa, że przygodę z chustą zaczniecie od niego. Dlatego dziś garść trików dotyczących tego wiązania.
Wszystkie ich znamy. TYCH rodziców. Nieuważnych, niedouczonych, nieudolnych, którzy nie potrafią zrobić najprostszej rzeczy przy dziecku, a jak już nawet zrobią, to okazuje się, że i tak źle. To oni, no wiecie, ten drugi sort rodzicielski. A łączy ich jedna wspólna cecha
Ponieważ jestem zwolenniczką noszenia w chuście, to martwi mnie, jak często młodzi rodzice rezygnują z noszenia lub bardzo szybko zniechęcają się po pierwszych próbach. Chciałabym w tym wpisie umieścić różne pomysły i dobre rady, które udało mi się zebrać podczas noszenia naszych córek. Mam nadzieję, że ułatwią Wam one rozpoczęcie przygody z chustą.
Wymyśliłam sobie teorię, jak być najlepszym rodzicem, jakim się tylko da. Nie przytoczę żadnych badań na jej potwierdzenie ani nie podeprę się autorytetem żadnego sławnego naukowca. Ale ponieważ ta teoria jest moja i międlę ją w głowie od dwóch lat, to jestem całkowicie przekonana o jej słuszności. I dzisiaj się nią z Wami podzielę.
Jak powszechnie wiadomo, są dobre i złe powody by nosić w chuście. Dobre to nawiązywanie tej jakże magicznej relacji z dzieckiem i Bliskość (ale taka koniecznie z dużej litery). A złe – to zwykłe lenistwo i wygodnictwo. I do tego drugiego chciałabym Was dzisiaj namówić.